فاز های دانشجویی

میگرن:

میگرن اغلب با سردردی یکطرفه، ضرباندار، همراه با تهوع، استفراغ، فنوفوبی(حساسیت به صدا) ، فتوفوبی(حساسیت به نور) و سستی مشخص می شود.
اوراهای بینایی ( نشانه های نورولوژیک گذرا) مانند نقص در میدان بینایی، مشاهده جرقه های نورانی یا لکه های سیاه در 10% موارد وجود دارد.
دو سوم تا سه چهارم موارد میگرن در خانم ها و در اوایل عمر بروز می کند.

سابقه خانوادگی در بسیاری از موارد وجود دارد.

میگرن در 25%موارد در دهه اول، در 55%موارد قبل از 20 سالگی و در 90%موارد قبل از 40 سالگی بروز میکند.

علت بروز میگرن:

مدت های طولانی انقباض عروقی داخل جمجمه ای و اتساع عروقی خارج جمجمه ای را به ترتیب علل مراحل اورا و سردرد میگرن می پنداشتند.
مطالعات اخیر کاهش جریان خون ناحیه ای را نشان داده اند که در ناحیه پس سری ودر طی فاز اورا آغاز می شود که ممکن است بعد از رفع علائم نورولوژیک فوکال و شروع سردرد همچنان در حد پایین باقی بماند.سپس در مرحله سردرد جریان خون به بخش هایی از کورتکس و ساقه مغز افزایش می یابد.

علائم بالینی:

به طور کلی سردردهای میگرنی به دو دسته کلی طبقه بندی می شود:

1- میگرن همراه با اورا( میگرن کلاسیک) : پیش از شروع این نوع سردرد یکطرفه ضرباندار نشانه های نورولوژیک گذرا ( اورا) روی می دهد. شایع ترین اوراها شامل تغییرات بینایی به خصوص نقص های همی آنوپیک ( یکطرفه) در میدان بینایی، مشاهده اسکوتوم ها (جرقه هایی هستند که بزرگ شده و به طرف محیط گسترش پیدا می کنند) می باشد.
تواتر سردرد متغیر است ولی بیش از نیمی از بیماران یک حمله در هفته را تجربه می کنند. در اکثر بیماران طول مدت حمله بیش از 2 ساعت و کمتر از 24 ساعت است.

علائم بالینی همراه میگرن کلاسیک عبارتند از تهوع، استفراغ، فتوفوبی( حساسیت به نور)، فنوفوبی( حساسیت به صدا) ، تحریک پذیری و اسموفوبی ( حساسیت به بو).

میگرن ممکن است به طور ناشایع با نقایص واضح نورولوژیک از قبیل فقدان حس نیمه بدن، ضعف حرکتی در یک نیمه بدن، اختلالات تکلم و مشکلات بینایی همراه باشد.این نقایص می تواند حتی بعد از بهبود سردرد ادامه یابند اما وجه افتراق نقایص نورولوژیک همراه میگرن از سکته مغزی این است که در میگرن شروع علائم تدریجی است و بهبودی نیز خودبخود رخ می دهد.
درد نیمه سر مشخصه میگرن کلاسیک است ولی سردرد می تواند دوطرفه هم باشد.

2- میگرن بدون اورا ( میگرن شایع) : این سردرد نسبت به نوع کلاسیک کمتر یکطرفه است، شیوع بیشتری دارد و ضرباندار است ولی فاقد اورای کلاسیک می باشد.

درد بیش تر دور حدقه چشم احساس می شود و ممکن است در ادامه آن سفتی گردن هم بوجود آید. حساسیت پوست سر و استفراغ نیز شایع است.

عوامل برانگیزاننده میگرن:

حملات میگرن ممکن است با خوردن غذاهای ویژه( نظیر پنیرهای حاوی تیرامین،گوشت هایی مثل هات داگ یا خوک که به آنها مواد نگهدارنده نیتریتی اضافه شده، شکلات حاوی فنیل اتیل آمین و نه شکلات معمولی) ، گرسنگی ، قاعدگی، هیجان، داروها( قرص های ضد بارداری، متسع کننده های عروقی مثل نیتروگلیسیرین) و نورهای درخشان برانگبخته شوند.

درمان:

برای درمان حملات حاد میگرن ابتدا مسکن های ساده و در صورت عدم پاسخ، فرآورده های آرگوت یا سوماتریپتان را معمولا همراه با داروی ضد استفراغ تجویز می کنند.
این داروها را باید بلافاصله بعد از شروع نشانه ها بکار برد تا حداکثر اثر را داشته باشند.
برای بیمارانی که دچار حملات مکرر می شوند ( بیش از یک حمله در هفته) یا داروهای آرگوت را تحمل نمی کنند چهار گروه دارویی بعنوان درمان پیشگیرانه بکار می رود که عبارتند از : بتا بلوکرها، ضدافسردگی سه حلقه ای، داروهای ضد تشنج، کلسیم بلوکرها که با توجه به نظر پزشک تجویز می شوند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: